Full disclosure

6 juni 2023

Toen ik begin mei mijn kandidatuur voor de Europese Verkiezingen van 2024 aankondigde, beloofde ik transparantie en inzicht in het traject rondom mijn kandidaatstelling. 


Omdat ik mijn campagne voornamelijk via donaties hoop te kunnen bekostigen, binnen de regels die in Nederland gelden, vind ik het belangrijk om ook het financiële component van campagnevoeren transparant en inzichtelijk te maken. Dit is relevant voor mensen die bijdragen aan de campagne (waar gaat mijn geld naartoe?) maar ook voor kiezers die misschien meer willen weten over wat een gedegen persoonlijke campagne inhoudt, en hoeveel dit daadwerkelijk kost.


In deze post zal ik gedurende de campagne de uitgaves inventariseren, per campagneactiviteit, en waar mogelijk met de datum van de campagneactiviteit erbij. 


COMMUNICATIEMIDDELEN EN CAMPAGNEMATERIALEN

  • Website en webdomeinen: € 181,5 per jaar
  • Kosten crowdfundingplatform: € 50 (inschatting)
  • Campagneflyers: €111,93
  • Campagnefoto's: €913
  • Telefoonabonnementskosten: €300


DEELNAME AAN TRAININGEN EN BIJEENKOMSTEN VOOR KANDIDATEN

  • Vijf bijeenkomsten van de cursus Meer Vrouwen in het Europees Parlement (29-30 juni): € 286,65
  • Bezoek aan Brussel voor de cursus Meer Vrouwen in het Europees Parlement (organisatie): € 87
  • Zaalhuur tijdens het bezoek aan Brussel voor de cursus Meer Vrouwen in het Europees Parlement: € 95


REISKOSTEN/ONKOSTEN


OVERIG

...


Steun je mijn kandidatuur en wil je financieel bijdragen aan mijn campagne? Dat kan momenteel via https://whydonate.com/nl/fundraising/raquel-naar-het-europees-parlement-i.


Bedankt voor je belangstelling en het wordt vervolgd!


Raquel

#thuisineuropa

Het Europees Parlement... een Brusselse Apenrots?

9 april 2024
Is het gebouw van het Europees Parlement een echt huis van democratie?
Europese vlag.

Europese strategische autonomie

15 maart 2024
Op zaterdag 16 maart gaf ik een masterclass over strategische autonomie bij de D66-afdeling in Amsterdam. Hieronder kun je de lezing nalezen.

Goede voornemens

3 januari 2024
Representation matters . En diverse, inclusieve teams presteren beter. Geen holle frases, maar keer op keer (wetenschappelijk) onderbouwde feiten. Diversiteit en representatie kennen oneindig veel facetten. Sommige aspecten van onze identiteit wijken af van de norm in een bepaalde context, andere juist niet. Als vrouw, migrant op een latere leeftijd, iemand die Nederlands niet als moedertaal heeft en ook nog afkomstig van ‘de regio’ weet ik wat het is, en hoe het voelt, om politiek ondervertegenwoordigd te zijn. Tegelijkertijd, als kind van een kansrijk milieu uit een West-Europees land met een academische opleiding en een goede sociaal-economische positie, ben ik mij ervan bewust dat ik zonder meer tot een bevoorrechte groep behoor. Al die verschillende elementen, bij mij net als bij iedereen, mengen zich voortdurend in een iets andere compositie: een menselijke caleidoscoop. Met elke draai, in elke situatie, komen er verschillende combinaties van kleur en vorm naar voren. Dezelfde dynamiek ontstaat in diverse teams waarin verschillende groepen binnen onze samenleving zich vertegenwoordigd kunnen voelen. In mijn ervaring is juist die dynamiek hetgeen wat zulke teams sterker maakt. Daarom heb ik in mijn verschillende rollen als manager, leidinggevende of bestuurder getracht om diversiteit in mijn teams te vergroten. Met gepaste trots kan ik wel zeggen dat dit gelukt is. In mijn laatste aanstelling als bibliotheekdirecteur, zette ik bewust in op het aannemen en binden van praktisch opgeleiden, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, mensen met een (medische) beperking, mannen, jongeren en medewerkers met een diverse culturele achtergrond. Allemaal categorieën die doorgaans ondervertegenwoordigd zijn in de bibliotheeksector. Een bijdrage leveren aan een kleurrijke en pluriforme politieke caleidoskoop in Europa, niet alleen als steentje erin maar ook als draaiende motor. Een mooi voornemen voor het jaar dat net begonnen is! En voor alle lezers: de beste wensen!

SC Heerenveen, bedankt

door raquela_hermida • 24 september 2023
Na vele jaren was ik weer terug waar het allemaal begon. En gezien dat de voetballerij van deze Heerenveen-Excelsior behoorlijk tegenviel (zachtjes uitgedrukt), had ik de tijd en ruimte om mijn gedachten hun vrije gang te laten gaan. Ik wist nog hoe koud het was, op die eerste keer in het Abe Lenstra stadion in februari 2011. Hoe klein ik mij voelde tussen al die grote mannen. Hoe compleet onverstaanbaar de taal was, ondanks mijn grondige voorbereidingen vooraf (lees: veel filmpjes van het Friese volkslied op YouTube kijken, met ondertiteling). Hoe onverwachts bijzonder en mooi het was om dat lied te horen zingen door het hele stadion, zeker voor iemand uit een land waar het volkslied geen tekst heeft. Hoe ik een emotie in mij herkende die ik mij niet herinnerde van de vele sportwedstrijden die ik in de Verenigde Staten had bijgewoond. Misschien iets met Frysk bloed wat dieper gaat dan Stars-Spangled Banners, no offense intended .  En ik wist nog heel goed wat ik zo veel jaren eerder niet kon weten. Dat ook de kou went. Dat ik op een gegeven moment mij niet meer zo klein zou voelen, ook is het verschil in lengte niet veranderd. Dat het onverstaanbare abracadabra ooit bij mij zou horen, ook durf ik die nog niet echt te spreken. Dat dat volkslied ook mijn volkslied zou worden, ook durf ik nog altijd niet mee te zingen. Dat die emotie die ik in anderen herkende, ook bij mij zou ontstaan. En dat toen 'Lit jim gean, Friezen' werd opgeroepen, ik ooit zou weten wat dat precies betekende, letterlijk en figuurlijk. En voor dat alles, SC Heerenveen, bedankt. Nu voetballen nog.

Mijn keuze voor sociaal-liberalisme

door raquela_hermida • 25 juli 2023
Mijn keuze voor sociaal-liberalisme was niet vanzelfsprekend. En de Spaanse verkiezingen van afgelopen zondag bieden mij een mooie gelegenheid om mijn ideologische zoektocht met jullie te delen. Als bevoorrecht kind van progressieve ouders, vond ik het een morele plicht om voor radicale kansengelijkheid te zijn. Ongelijkheid in mijn geboorteland ervaarde ik als de onontkoombare erfenis van eeuwen oppressie door de conservatieve economische, politieke en kerkelijke elite. De enige logische ideologische keuze was daarom in mijn jeugdige beleving ‘zo links mogelijk, en dan ook uitgesproken’. Drie jaar in Washington, D.C. werkten bevestigend. Een halve kilometer van het centrum van de macht woonden mensen in extreme armoede, althans voor westerse begrippen. Een stad compleet gesegregeerd langs raciale lijnen waar ongelijkheid in elke hoek zichtbaar was. De timide pogingen van Democraten om het systeem op een rechtvaardige manier in te richten waren klaarblijkelijk onvoldoende of gewoonweg ‘bulldozed’ door het leger aan lobbyisten uit K Street. Terug in Madrid maakte ik de protestbeweging 15-M instemmend maar vanaf veilige afstand mee: er was verandering nodig. Tegelijkertijd merkte ik in mijn omgeving teruglopende steun voor de indignados met elke steeds radicaler boodschap van Pablo Iglesias. En de ‘reformagenda’ van Ciudadanos, aantrekkelijk vanuit staatsrechtelijk perspectief, was gebaseerd in een mijns inziens achterhaalde centripedisch nationalisme en andere muffige ideeën én gekoppeld aan neoliberaal economisch beleid. Ik ben er niet rouwig over, dat zowel Iglesias als de oprichter van Ciudadanos Albert Rivera sindsdien het politieke toneel hebben verlaten. En toen landde ik in het Friese platteland. Als student Politieke Wetenschappen in Utrecht leerde ik over het Nederlands staatsrechtelijke stelsel. Over gedoogbeleid en niet gekozen burgemeesters. Over gebrek aan een Constitutionele Hof en een indirect gekozen Eerste Kamer die toch cruciaal is. Ik volgde ook de 2012 verkiezingscampagne: de woorden die ik hoorde en las verstond ik toen nog amper, maar de toon in de uitingen en uitspraken vanuit D66 was onmiskenbaar: een rechte rug tegen populisme, geloof in de belofte van Europa, verdraagzaamheid als kernwaarde. Jaren van verdieping in de Nederlandse politiek volgden, binnen en buiten mijn werk, tussen de luiers (3x) door. Het was een goed overwogen keuze: radicaal voelde ik mij altijd, nu nog redelijk. En waar het politieke handelen soms teleurstelt, want dat doen politieke partijen nou eenmaal, voelt sociaal-liberalisme, nog altijd, als een warm bad na een lange reis.

Dilemma's

20 juni 2023
Wie politiek actief is, wordt regelmatig geconfronteerd met ethische dilemma's. Ook tijdens een campagne moeten kandidaten keuzes maken die soms niet helemaal stroken met de eigen overtuigingen. Zoals ik mijn laatste blogpost Full Disclosure had aangegeven, ga ik mijn campagne uitgaven openbaar houden in de aanloop naar de Europese Verkiezingen. Dit is relevant voor mensen die bijdragen aan de campagne (waar gaat mijn geld naartoe?) maar ook voor kiezers die misschien meer willen weten over wat een gedegen persoonlijke campagne inhoudt, en hoeveel dit daadwerkelijk kost. Nou zat ik vanavond de activiteiten van de afgelopen week te inventariseren en berekenen , en ik schrok een beetje van hoe veel kilometers ik met de auto reis. Voor iemand die probeert relatief duurzaam te leven is dit altijd een pijnlijke constatering. Tegelijkertijd, het is niet altijd haalbaar voor een inwoner van 'het platteland' om met het OV te reizen. Het duurt meestal aanzienlijk langer, wat niet altijd samengaat met andere verplichtingen thuis of op het werk; de busdiensten zijn onregelmatig en/of schaars, en de NS lijkt steeds gevoeliger te worden voor storingen en andere ellendige omstandigheden. Zo was ik vorige week van plan om een deel van mijn reis naar Den Haag met de trein af te leggen, maar er reden geen treinen meer in die richting en ik was blij dat ik 'gewoon' weer in mijn auto kon stappen en doorgaan en de geplande bijeenkomst toch bij te kunnen wonen. Hoe dan ook: feit blijft dat mijn campagne aanzienlijk extra uitstoot met zich mee brengt, en dat gaat waarschijnlijk alleen maar toenemen der mate de campagne vordert. Dat zit bij mij niet lekker. Daarom de vraag aan jullie, mijn trouwe lezers: hebben jullie ideeën om mijn campagneafdruk te verlagen/compenseren, zonder effectiviteit te verliezen? Ik hoor ze graag! Stuur mij een DM of laat een comment achter in mijn socials. Tot slot: om überhaupt campagne te kunnen blijven voeren, heb ik jouw steun nodig! Je kunt doneren via mijn crowdfundingspagina op WhyDonate . Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer! [Fun fact: het gehele treinverkeer van en naar het Noorden (inwonersaantal: 1.7 miljoen mensen) is momenteel volledig afhankelijk van het knooppunt Zwolle-Meppel. En daar gaat het vaak mis. Die Lelylijn kan niet snel genoeg komen!]

Onzekerheden

door raquela_hermida • 15 mei 2023
Persoonlijke onzekerheden is iets waar mensen in de politiek niet graag over praten. Ik ook niet. Want alles wat aandacht krijgt, groeit. Toch? Dus laten we het hier over hebben. Afgelopen zaterdag op het #D66Congres in Amsterdam werd het profiel voor lid van het Europees Parlement door de leden vastgesteld. Dit profiel wordt eerst in conceptvorm opgesteld door een groep betrokken, ervaren leden in opdracht van het Landelijk Bestuur, en aan de leden voorgelegd, ter stemming tijdens de Algemene Ledenvergadering op het congres. Dit is een belangrijk procedureel moment: de leden beslissen op deze manier wat voor persoon we graag willen zien als verkozen vertegenwoordiger in het EP namens D66. Welke vaardigheden, ervaring, competenties en eigenschappen zijn gewenst voor zo'n functie. Zoals ik eerder in deze blog heb gedeeld, geloof ik dat ik goed aan dit profiel voldoe . Anders zou ik mij niet gaan kandideren voor een verkiesbare plek. Uiteraard zijn er sterkere punten en punten waarin ik mij ongetwijfeld nog verder kan ontwikkelen, waarover meer binnenkort. Mijn enthousiasme met dit soort officiële startschot voor de Europese Verkiezingscampagne was groot en wilde ik delen met de wereld. Wat ik ook deed met een spontaan opgenomen filmpje -die trilling van de telefoon! :-) - in de gang net buiten de ledenvergadering. In een keer; hop, geen tweede, derde of zesde takes, dit is 'm. Tweet, Insta Reel. En toen begon het. De nu al inmiddels bekende tsunami aan stront van honderden -voornamelijk anonieme- accounts. Van 'pedofiel' tot 'nazi', van 'rot op naar je eigen land' tot 'mijn familie zou mij vermoorden als ik D66-lid was'. Plus een heleboel 'muts', 'meisje', en andere woorden van dezelfde strekking. Maar ook: opmerkingen over mijn imperfecte Nederlandse taalvaardigheden. En ja, daar hebben ze gelijk in. Ik maak taalfouten, soms aan de lopende band. Met name wanneer ik praat, als ik gespannen ben of er emotie in zit. Negatief én positief. Zoals tijdens het opnemen van het filmpje. Niet dat Twitter een taalkundige-walhalla is. En de meeste opmerkingen waren duidelijk bedoeld om mij te kwetsen. Dat doen ze beslist niet, maar het is zeker iets waar ik mij met enige regelmaat onzeker over voel. Sowieso in een context als de politiek, waarin men verwacht wordt altijd scherp en snel in de verbale communicatie te kunnen zijn. Full disclosure : aan mij kun je die onzekerheid merken aan een rommeliger dan normaal zinsopbouw en licht trillend stem. Maar ik had toch gezegd dat ik goed aan het vastgestelde profiel voldoe? En daar staat "Uitstekende taalvaardigheid in het Nederlands" als nodig? Zeker. En nee: ik ga niet zeggen dat mijn taalvaardigheden alles overwegende best meevallen, dat is een flauw excuus. Maar ik ga ook niet de typische fout maken van veel vrouwen wanneer ze denken aan solliciteren voor een functie: zich laten terughouden omdat ze niet aan absoluut álle punten voldoen, en dan ruim ook. Mijn motto als alumna van @The Alliance of Her: "Be brave and occupy the space" . Dus, partijgenoten, Nederland: na 11 jaar in dit prachtig land en bijna de 40 gepasseerd, weet dat het niet veel beter gaat worden met onze mooie, ingewikkelde taal. Lekker ad rem in een verkiezingsdebat met een sterke tegenstander zal eerder de uitzondering dan de regel zijn in mijn geval. Die politica ben ik niet, en kan ik waarschijnlijk nooit worden. Maar als je een Europarlementariër wilt die "het ene moment met haar Spaanse collega's onderhandelt" (in hun voor beide moedertaal) ; die het andere moment met delegaties en belangenbehartigers vloeiend in het Engels kan communiceren; die met een beetje moeite, tijd en afstoffen van oude tekstboeken een werkbezoek in het Frans kan beleggen; die een Friese boer aan de keukentafel kan verstaan tijdens zijn verhaal; en die met de aanzienlijke afvaardiging van Italianen in Brussel een praatje over calcio in de wangelgangen kan aanknopen, met misschien wat extra hulp van mimiek . Dan ben je bij mij aan het goede adres. Of is de goede adres? Godzijdank voor www.welklidwoord.nl . PS: Taalcorrecties -verbeteringen, zeggen ze in het hedendaagse onderwijs, volgens dochterlief- ontvang ik graag! Alvast bedankt!

Niet mijn Montana

door raquela_hermida • 7 mei 2023
Het weekend van de 4th of July 2008, ofwel Onafhankelijksdag, bracht ik door in de buurt van Bigfork, Montana. Big Sky Country: een prachtige omgeving tegen de monumentale achtergrond van Glacier National Park. Mijn toen echtgenoot en ik waren uitgenodigd voor het trouwfeest van twee van onze vrienden uit Washington, DC. Twee Montanans pur sang die elkaar hadden ontmoet tijdens een college football wedstrijd in een sportsbar in de Nation's Capital. Hij werkte in de bouw, altijd markant in zijn geruite shirt en cowboy hoed en laarzen, en was met zijn western slur soms lastig te verstaan, in het bijzonder na een paar glasjes Jack Daniels straight. Zij had een paar jaar daarvoor de krijgsmacht verlaten na een paar tours of duty waaronder in het Midden-Oosten en zette zich in voor allerlei goede doelen. Een all-American stel in de beste zin van het woord. En geweldige mensen. De gastenlijst was een mooie mix van familie, vrienden uit hun kinder- en studiejaren, sommige met een militaire achtergrond en gematigde conservatieve opvattingen, sommige -ondergetekende- werkende in de NGO-sector en een veel liberaler (in de Amerikaanse zin van liberal ) kijk op de wereld. Zowel mijn echtgenoot als ik aten toen geen vlees, in die omgeving een unicum. Meerdere gasten waren zelf veehouders en ze vroegen zeer netjes en niet zonder oprechte nieuwsgierigheid, maar zonder impliciete oordeel, naar de redenen voor onze keuze. Dat leidde tot een paar interessante, open gesprekken over politiek, ook ik tobacco-kauwend en spittend (vies, maar when in Rome. ..), en het besef dat de Verenigde Staten en hun inwoners, ook in relatief conservatieve staten als Montana, veel diverser én genuanceerd zijn dan de meeste Europeane zich realiseren. Maar ook dat lijkt snel verloren te gaan in het huidige klimaat van toenemende polarisatie en extremisme. Met grote schrik heb ik het artikel in de Volkskrant gelezen over Zooey Zephyr , een transgender State Representative (parlementslid) in Montana, die de Republikeinen met absurde, ondemocratische methodes het mond proberen te snoeren. Want 'hoewel de Republikeinen in Montana traditioneel van het gemoedelijke soort zijn, werden ze afgelopen jaren steeds extremistischer.' Zephyr vertegenwoordigt Missoula – een Democratisch kiesdistrict. Misschien niet toevallig dat die vrienden en hun familie juist uit die hoek van de Staat komen en daar nog altijd wonen. Ik kan mij niet voorstellen dat al die lieve mensen het prima vinden dat een mens, en pas daarna verkozen volksvertegenwoordiger, op zo'n manier wordt bejegend vanwege haar geaardheid. Ik zou wel kunnen vragen, maar dat is niet zomaar iets waar je over begint in een plotseling bericht via de mail of Facebook. En ergens ben ik misschien toch wel bang voor het antwoord. Want dat is niet 'mijn' Montana. Die -net als de gletsjers op de foto waarop ik vaarwel zwaai- is snel aan het verdwijnen.

Do the work

door raquela_hermida • 7 mei 2023
Do the work. De adviezen van The Alliance Of Her director Ian Marquardt neem ik altijd ter harte. Als aspirant-kandidaat Europarlementariër vind ik het belangrijk om mij zo goed mogelijk te voorbereiden voor de functie die ik graag ambieer, en dus maakte ik dankbaar gebruik van mijn meivakantie voor drie volgepakte dagen 'Brussel'. Een paar highlights: ✍️📜 ALDE Group (Alliance of Liberals and Democrats) , de Europese politieke partij van D66 , schrijft momenteel aan het verkiezingsmanifesto, een soort overkoepelend #verkiezingsprogramma voor de Europese Verkiezingen. Het was goed om beter gevoel te krijgen bij de prioriteiten en beginnen te denken aan hoe ik onze ideeën voor Europa kan meenemen naar stemmers in Nederland. Ook goed om te zien dat de terechte zorgen van burgers over inflatie en het belang van een rechtvaardige energietransitie, terug komen in de gesprekken. 💶 🐵🐷 Jarenlang werkte ik op gebied van #dierenwelzijn , vaak in Europees verband. Daar heb ik mooie relaties aan over gehouden, en het onderwerp is iets waar het Europees Parlement veel over te zeggen heeft. Ilaria Di Silvestre , inmiddels werkzaam bij IFAW (International Fund for Animal Welfare) heeft de laatste ontwikkelingen rondom wildlife protection gedeeld. Ook geweldig om samen met Anja Hazekamp , Europarlementariër namens de Partij voor de Dieren, een bakje te drinken en meer inzicht te krijgen in het dagelijkse werk van een MEP, de leuke en ook de minder leuke aspecten. En niet te onderschatten: om effectief te zijn in het EP moet je meerderheden kunnen smeden. Goed om te blijven denken aan wat ons bindt. Bijvoorbeeld: onze verdediging van het 'One single planet'-principe. 🌍 👥️💰 Als Europarlementariër ben je ook leidinggevende van een team, en heb je een behoorlijk budget tot je beschikking. Een oud collega die inmiddels als beleidsmedewerker voor een MEP werkt, vertelde over de dynamiek in zo'n omgeving. Ook leerde ik meer over de financiële regels binnen het EP en Renew Europe (het equivalent van de Tweede Kamerfractie van #D66 , maar dan in het EP). ✅️ 🎬📸 Als alumna van The Alliance of Her heb ik enorm veel steun aan dit netwerk van politiek actieve vrouwen overal in Europa. Geweldig om bij de première of het documentaire She Will Be Heard, Elena Buratti Katrīna Ruzaiķe , Cllr Aoife McCooey , Anna Wangen en Giulio Crisante te mogen steunen #EP2024 #ThuisInEuropa #verkiezingen #Europeseverkiezingen #Europa #EuropeseUnie #EuropeesParlement

Bestemming: Brussel

door raquela_hermida • 2 mei 2023
'Wat ontzettend spannend! Maar... En nu? Wat gebeurt er?' Deze vraag van mijn niet zo politiek geïnteresseerde vriendin triggerde mij. Ik had net verteld dat ik later dit jaar met mijn werk bij de bieb zou stoppen. Naast mezelf een korte adempauze gunnen, wil ik mij beter kunnen focussen op andere fronten, waaronder de Europese Verkiezingen van (waarschijnlijk) 9 juni 2024. Met als inmiddels uitgesproken doel Europarlementariër namens D66 te worden. Mijn vriendin wist natuurlijk wel dat om verkozen te worden, ik eerst op de partijlijst moet komen te staan. Maar hoe komt iemand eigenlijk op zo'n lijst? Wat gaat er aan vooraf? Wat maakt een kandidaat mee, gedurende zo'n traject? Voor actieve leden van politieke partijen zijn de antwoorden op deze vragen wellicht bekend, maar voor de gemiddelde burger -voor zover zoiets bestaat- is het een behoorlijk ondoorzichtige black box . En als het gaat om de Europese Verkiezingen al helemaal. Want Europa, u weet wel, dat is een ver van mijn bed show. En onbekend maakt onbemind. Or worse : volgens de European Social Survey gelooft 21% van de Nederlandse bevolking 'dat een kleine geheime groep mensen alle belangrijke beslissingen in de wereldpolitiek neemt', rapporteert Thijs van Aken van de Van Mierlo Stichting in zijn zeer lezenswaardige essay in Idee #220. Zou het kunnen helpen dan, als we mensen iets meer inzicht zouden geven in zo'n belangrijk traject? Het gaat tenslotte om de selectieprocedure van de toekomstige medewetgevers van de Europese Unie. In 2022 mocht ik meeschrijven aan het rapport Nieuw Leiderschap binnen D66, iets wat ik als uiterst eervol heb ervaren. Uit de vele gesprekken die de commissie met partijleden voerde, kwamen een aantal kernwaarden van leiderschap bovendrijven, waaronder transparantie. Één van de aanbevelingen luidt: 'Maak inzichtelijk en transparant hoe in onze interne democratie processen worden ingericht, zowel daar waar het gaat om de inhoud als om de selectie van mensen of totstandkoming van posities of commissies.' We kunnen natuurlijk de volledige verantwoordelijkheid bij het bestuur en andere partijorganen neerleggen, om aan deze aanbeveling invulling te geven. Maar dat doet m.i. geen recht aan het idee dat leiderschap iets is, wat we collectief en dagelijks zouden moeten beoefenen als D66'ers. Uiteraard iedereen volgens eigen afwegingen. En daarom kies ik om mijn eigen 'kandidatenreis' open te stellen, van begin tot eind, voor wie mee wil kijken. Binnen en vooral -hoop ik- buiten D66. De kleine dingen en de grote mijlpalen. De successen en de teleurstellingen. Zonder dat ik nu alvast weet óf ik op de (advies)lijst kom, op welke plek, wie de lijsttrekker wordt, wie al de andere kandidaten zijn en wat mijn kansen uiteindelijk zullen blijken. Aan talentvolle mensen met hart voor Europa is er immers geen gebrek in onze gelederen. Ik neem deze stap vanuit de overtuiging dat mijn ervaring, vaardigheden en competenties een goede match zijn voor het profiel lid van het Europees Parlement dat aan de leden voorgelegd is . Dat ik een nodig geluid kan laten horen, binnen D66 en daarbuiten. En dat ik zodoende, een steentje kan bijdragen aan onze idealen, onze dromen voor Europa. Want de tijd is rijp voor een nieuwe generatie Europese leiders. Politici die zich durven te plaatsen midden in de samenleving en daarin het dialoog aan durven gaan, vanuit verbinding, in taal die iedereen kan begrijpen. Mensen die bruggen willen en kúnnen slaan. Over rivieren, tussen Noord en Zuid. Tussen stad en platteland. Tussen regio's en de centra van de macht. Tussen Madrid en Gorredijk. Mensen die thuis zijn in Europa, en dat durven uit te dragen. Aan de stamtafel in de kroeg, en aan de vergadertafel in Brussel. Reis je mee? Raquel Website: www.thuisineuropa.eu Insta: @Raquelineuropa Facebook: @RaquelGarciaD66 Twitter: @RaquelGarciaHer LinkedIn: Raquel García Hermida-van der Walle PS: Wil je mij steunen? Laat me weten of je actief wilt worden in mijn campagne via raquel@raquelgarcia.eu of een DM via mijn socials. Je kunt ook (anoniem) doneren voor mijn crowdfunding via deze link: https://whydonate.com/nl/fundraising/raquel-naar-het-europees-parlement . Bij voorbaat dank!
Meer posts